Natuurdomein in Gijzegem

Vrije tekst voorlezen in de praatronde.

Mysterie Havermout 

Lio en Marie lazen een toffe tekst voor. Lio las voor en Marie deed soms bewegingen en geluidjes na. Dat was wel origineel.

De tekst gaat over een rijke familie. Familie Havermout. Toen op een avond de kerkklok 11 keer sloeg, was er een hevige storm in hun huis. Alles lag overhoop. Gelukkig waren er twee kleine, zotte monstertjes die ervoor zorgde dat met een beetje magie alles weer op z'n plaats stond. En met een beetje magie werd dit verhaal iets super! Wie graag wil weten van waar de monstertjes en de storm kwamen, is steeds welkom in de klas. Je kan alle teksten lezen aan onze blauwe kast.

Marie en Lio

Buurtwandeling + padden overzetten

Wat een prachtige dag vandaag. Een goed moment om een buurtwandeling te maken. Samen met leefgroep 1 gingen we de padden overzetten in de straat. Spijtig genoeg vonden we nog geen padden maar wel vele andere zeer interessante dingen. De kinderen trokken foto's van alles waarbij ze een vraag hadden. Deze vragen worden nu onderzocht in de klas. Op de antwoorden moet je nog even wachten.

Dit is een Klasproos. Waarom heet die zo?

Op dit bord staat: privaat domein. Toegang verboden. Van wie is dit domein en waarom is het verboden?

Bomen groeien uit zaden. Maar van waar komen de zaden?

Op deze lantaarnpaal staat een nummer.
Dat is een code. Als ze stuk is, moet je bellen en deze code doorgeven. Maar naar wie bel je dan?

Deze bomen staan mooi op rijen. We weten al dat deze dan geplant zijn door de mens.

Op het bord staat: sluikstorters, u wordt gezien. Er staat ook een milieunummer bij.
Wat doen die mensen dan als je er naar belt?

In de verte zie je een zwart hokje? Waarvoor dient dit?

Waarvoor dienen deze hokjes?

Iemand liet een rode koffer hangen in de bomen. Waarom doet nu iemand zoiets? De kinderen namen hem mee en begonnen deze spontaan te vullen met zwerfvuil. Kunnen we misschien een opruimactie doen?

Waarom liggen deze dode planten op het veld?
Iemand vertelde dat ze van het kerkhof kwamen.

Ratten

Lio vond de schedel van een rat. Gelukkig kennen we een echte rattenvanger. De papa van Cas en Daan doet dit als job. Hij kwam ons meer uitleg geven.

Dit is de schedel van de rat van Lio. 

Dit skelet is van een Beverrat.

                                       
De papa van Cas en Daan, Bart,  gaf ook wat tips hoe je de ratten kon herkennen. Je kon het vooral herkennen aan de staarten.

Dit is nog een schedel van de rat van Lio,en de papa van Cas en Daan vergelijkt het met een tand van een andere rat.                              

         

                                       
                                       

                               

                                                 
Dit zijn de staartjes van de ratten. Maar dat doet Bart niet zomaar. Om te bewijzen dat hij genoeg ratten heeft gevangen moest hij vroeger de staartjes afknippen van de ratten en op het einde van de maand moest hij zijn potje afgeven.
 Dit zijn rattenpootjes, Bart deed ze buiten open.

 Hier doet hij de rattenpootjes open.


                                                 
                                                             

                                         
Hier laat hij zien hoe hij de ratten vangt, Laure-Lee mag de stok met de rat aan vasthouden en Bart pakt de val vast.

Dit is de rattenval waarmee ze de ratten vangen.

Marie      17/3/2016

praatrondes

Haike had een zwaard gemaakt en een speer. Ze heeft het daarna geschilderd.

Fien heeft haar haar laten knippen voor een pruik te maken. Dit is een actie tegen kanker.

Zjef heeft een filmpje gemaakt maar het mocht niet op youtube staan. Hij filmde zijn hele huis en vertelde waar alles lag. Dit is niet goed voor de dieven.

 Daan en Cas gaven een atelier om dieren en voorwerpen te maken met wasknijpers. Cas had een giraf gemaakt en Daan een vis en een klok.

Lio had 2 oude computers mee en ook een diskette. De diskette is de CD-ROM van vroeger. Heel lang geleden waren er ook floppy's. De computers waren van haar opa. Wat waren die groot.

Haike had een kleurboek mee dat eigenlijk voor grote mensen was en bij elke tekening stond een leuk versje.

Sem is naar Trainworld gegaan en hij vond het leuk. Er waren heel veel oude treinen. Dit was een maquette. Het was precies echt. We moeten zelf ook een maquette bouwen voor onze zeepkist. Hoe doe je dat?

Fien had met plakband allemaal leuke vormpjes gemaakt zoals een boom en een monstertje. Ze geeft een atelier hierover.

Laure-Lee heeft een elfje gemaakt over een schildpad.

In een ander land kruipen geiten in bomen om eten te zoeken en sommige  kunnen op muren lopen.

Sem heeft een tekst gemaakt en zijn illus was een robot. De tekst zit opgerold in zijn buik. Wat een leuke manier van presenteren.

 Haike had zelf een stressbal gemaakt met 4 ballonnen en bloem. Haike geeft een atelier om dit te leren.

Cas houdt van duiken. Van een duikwinkel dat gesloten was, kreeg hij grote posters. Hoe kan je nu foto's maken onder water?

Dierenpret op de set.

 Lio heeft een bijzonder talent. Ze is enorm talig en schrijft heel graag. Ze schreef al enkele toneelstukken voor de kinderen van onze klas. Iedereen is superenthousiast en vindt het geweldig om op het podium te staan. De stukken gaan steeds over 'Dierenpret op de set' en telkens wordt er een nieuw verhaal verteld. De acteurs voeren dit op voor onze leefgroepen 2. Ondertussen hebben we ook al een team die de muziek op zich neemt. Kledij en decor passen perfect bij het verhaal. Het wordt steeds grootser en grootser. De volgende productie is met de hele klas. Wat wordt dat spannend! 

Ik ben er zeker van dat we binnen 10 jaar staan aan te schuiven voor een handtekening van Lio.

Dikke pluim voor al je harde werk.

Joke

Sarah op bezoek.

Vandaag is Sarah gekomen. Dat is de nicht van Zjef. Ze doet mee met Welkom in de Wilton. Dat is een programma op Ketnet.  Vroeger speelde ze ook mee in de Kotmadam. Ze vertelde als ze tijdens de scènes op een trap gingen dat die trap dan stopte bovenaan en dat al de muren van karton zijn.  Als ze bijvoorbeeld een scène in de keuken opnemen, filmen ze van meerdere afleveringen ook de scènes van in de keuken. Ze vertelde ook dat je veel geduld moet hebben en veel wachten tussendoor. En er zijn ook mensen die de tafel goed zetten en het haar goed leggen zoals het moet zijn in de andere opnames. 

                  

Voordat ze wegging, deelde ze nog kaartjes uit met een foto van Welkom in de Wilton. Toen zette ze er een handtekening op voor wie dat wou.

                           

                                           geschreven door Laure-Lee en Zhen

Vrije teksten: winter en het mysterie van de bende schurken.

                                                                                                                                    

 Tekstenspecial 

Winter 

Er vallen ijspegels en sneeuwvlokken naar beneden.

Kinderen maken sneeuwpoppen ,springen in de lucht of ze gaan rollen in de sneeuw. Maar er zijn dan toch nog kleintjes die het niet altijd zo goed hebben in de winter. De eekhoorn vindt geen beukennootjes meer ,vogels vinden geen eten, de vissen kunnen niet meer zwemmen want het water is bevroren. De kikker heeft hetzelfde voor. Maar de olifant, de ijsbeer, de woestijnvos, de kangoeroe en nog zo’n beesten hebben daar geen last van.

Maar al die andere kleine beestjes wel dus help ze een beetje.

Je kan dit doen door: De vogels eten te geven zoals vetbollen of je kan ook vogelhuisjes ophangen en er wat zaadjes in steken. Voor de kikker en de vissen kan je een gaatje maken in het ijs en dan kunnen ze terug ademen.

De eekhoorn heeft ook wat hulp nodig. Ga naar het bos en zoek een paar nootjes zoals: Hazelnootjes, beukennootjes, okkernootjes, tamme kastanjes en eikels.

Verzamel een paar van die nootjes, doe ze in een mandje en ga naar een rustig bos. Leg de nootjes op een geschikte plek. Met een beetje geluk vindt een eekhoorntje jouw nootjes.

Marie

2/2/2016

Het mysterie van de bende schurken

Toen de zon onderging, waren de bende schurken weer op weg. Waar nog licht brandde, daar bleven ze uit de buurt. Maar waar alles stil en donker was, durfden ze wel eens roven. Bij één of andere rijke familie, roofden ze dure juwelen, of probeerden ze wel eens een goedgevulde portemonnee te zoeken. Maar ze hadden niet altijd beet. Toch zijn ze nog nooit in de gevangenis beland. Ze zijn nog altijd een paar onbekenden.

Ze gingen die avond bij de allerrijkste van de stad roven. De barones. Ze hadden nog nooit in hun hele carrière een barones beroofd. Wel al eens bij iemand die van adel was. Maar als zij die ochtend de politie opbelden, kwamen ze niet meteen opdagen. Een paar weken later pas. Dan gingen ze nog eens roven. En dan weer een paar weken niet. Zo voort en voort. Maar het beroven van banken was een stuk moeilijker. Ze hadden daar drie alarmen geplaatst. Het was een heel luid geloei als je daar voorbijkwam buiten de openingsuren. Ze hadden het al gehoord toen de directeur ’s avonds nog binnenkwam, omdat hij zijn gsm was vergeten.

Ze haastten zich naar de barones haar villa, want ze stond altijd om middernacht op, om te kijken door haar slaapkamerraam. Als ze te laat waren, zag ze hen. Maar ze waren net op tijd. Gelukkig stond het raam open, want als ze de deur zouden moesten inslagen, zou ze zeker wakker worden. Ze kropen allemaal door het grote raam. Ze waren in de eetkamer uitgekomen. Er stonden zestien mooie stoelen, aan een grote tafel, met een blinkend tafellaken. Er stond een porseleinen vaas op het midden van de tafel, met een paar rode rozen in. De kroonluchter die aan het plafond bengelde, had een hele mooie zilveren kleur. ‘Dit is de mooiste kamer die ik ooit heb gezien!’ zei Hendrik, die de vaas aandachtig bekeek. ‘Hendrik, we komen hier voor goud te stelen, en niet voor die vaas,’ zei de opperschurk. ‘Maar hij is zo mooi! Zullen we hem niet meenemen voor in onze hut? Toe, kapitein.’ ‘Goed, maar noem me niet kapitein.’ Hendrik nam de vaas mee, en ze liepen verder naar het salon. Tamzak plofte zich in de sofa, en nam een tijdschrift van de salontafel. ‘Tamzak, hou op met rusten, straks is het middernacht en zitten we in de gevangenis!’  ‘Ik kom al,’ zei Tamzak, die drie meter achterliep. ‘Ik heb de trap gevonden, baas!’ riep Hendrik, vanuit een andere gang. Een mooie eikenhouten trap, met een gouden leuning. ‘Schitterend’, zei Hendrik verbaasd. Ze gingen de trap op maar plots hoorden ze een geluid. Het waren de klokken van de kerk, die twaalf keer sloegen. Het was middernacht. Toen de schurken het hoorden, scheerden ze zich weg in een grote kast. Ze hoorden het gepiep van een deur die openging. Ze deden de deur van de kast op een kier. De barones kwam uit haar slaapkamer, in haar slaapkleed en haar pantoffels. ‘Wat is de barones mooi!’ fluisterde Tamzak. ‘Hou je kop, Tamzak,’ zei Opperschurk die plots uit de kast viel. De barones schrok zich bijna dood, en keek naar de drie, op de grond liggende schurken. ‘Wat doen jullie hier in mijn huis!!!’ zei ze, terwijl haar stem was bevroren van schrik. ‘Wel mevrouw de barones, euh , wij kwamen…’ stamelde Opperschurk en maakte een diepe buiging voor haar. ‘Ik bel de politie wel, mevrouw,’ zei Tamzak, die zijn gsm uit zijn broekzak pakte. ‘Maar je bent zelf een schurk! Ga jij jezelf opbellen voor in de gevangenis te zitten?’ zei de barones verbaasd. ‘Maakt mij niet uit,’ zei hij. Een kwartier later stonden er een paar agenten in het huis van de barones. ‘We nemen ze mee naar de gevangenis mevrouw.’ ‘Wacht,’ zei de barones. ‘Wat is er?’ ‘Hoe heet jij?’ Ze wees naar Tamzak, die nog altijd naar haar keek, met een verliefde blik. ‘Tamzak, mevrouw,’ zei de Opperschurk. ‘Hij?’ vroeg ze aan de Opperschurk. ‘Ja mevrouw, ik heet Tamzak,’ zei hij opgewekt.  ‘Hij vliegt nooit zomaar naar de gevangenis. Hij heeft mij, met zijn vrienden, de schrik van mijn leven aangejaagd, maar hij heeft heldhaftig jullie gebeld. Hij blijft hier en krijgt een ander werkje,’ zei de barones. ‘Een ander werkje? Gelukkig heb ik mijn lijstje bij van mensen die nog werkers nodig hebben. Wij, de brandweer, de bakker, de beenhouwer, de restaurants, de bloemenwinkel….’  zei de agent terwijl hij het lijstje bekeek. ‘Jaja, dat is allemaal niet nodig. Er staat hem een veel betere taak te wachten. Baron.’ De Opperschurk schrok. ‘Maar mevrouw de barones, u ziet toch dat dat geen goede baron zal worden. En daarbij, ik ben toch veel aantrekkelijker,’ zei hij. ‘Ik moet toch toegeven dat Tamzak er beter uitziet dan jou hoor,’ zei Hendrik. ‘Gooi ze in de gevangenis, allebei.’ En baron Tamzak en barones Lily leefden nog lang en gelukkig samen.

Lio 16/9/2015